Nieuwsarchief 2017
Erfgoeddag zondag 23 april 2017
-
Inhuldiging van de gerestaureerde kapel van de Zavel
-
Voorstelling van het boek 'De Stationsstraat vroeger en nu' in het NAC.
-
Aansluitend opening van de tentoonstelling met een moderne, verrassende interpretatie van de Stationsstraat in haar oude staat.
-
Tentoonstelling in onze lokalen als toelichting bij het boek over de Stationsstraat.
 |  |  |
|---|---|---|
 |  |  |
 |  |  |
© Johan Brouwers
Op uitstap naar de brug van Vroenhoven en het fort van Eben-Emael
Op dinsdag 6 juni 2017, de 73e verjaardag van D-day, de landing van de geallieerden in Normandië, zijn we op uitstap getrokken naar de plaatsen waar voor ons land WO II begonnen is, nl. de brug van Vroenhoven en het fort van Eben-Emael.
De Brug van Vroenhoven is een mooi modern complex rond en onder een van de bunkers langs het Albertkanaal. We kregen er een interessante rondleiding door Mevr. Melotte uit Zonhoven.
Het interactieve belevingscentrum is werkelijk prachtig. Aan de hand van beelden en geluidsfragmenten wordt een impressie gecreëerd van wat er zich op 10 en 11 mei aan de kanaalbrug in Vroenhoven afspeelde. Zeker een bezoekje waard voor wie geïnteresseerd is in de geschiedenis van WO II.
Om 14 uur werden we aan de ingang van het imposante fort van Eben-Emael opgewacht door een gids uit het naburige Maastricht. Hij was goed op de hoogte en sprak in een razend tempo.
​
Eerst kregen we een les geschiedenis aan de hand van beelden op een groot scherm en daarna begon een rondleiding door de vele gangen van het fort. Een indrukwekkende en sterke ondergrondse constructie van metaal en beton, gebouwd van 1932 tot 1935 om de bruggen van Veldwezelt, Vroenhoven en Kanne te verdedigen alsook de invalswegen vanuit Maastricht bij een eventuele Duitse aanval.
We kregen door de rondleiding een beeld van het dagelijkse leven in de onderaardse’ kazerne’. Enkelen bezochten ook het plateau met de koepels, 60 m boven kanaalniveau.
Voor de 1200 militairen die er verbleven was werkelijk alles voorzien: douches (!), slaapzalen, toiletten, een keuken, een ziekenzaal, een operatiekamer, een lift en noem maar op. Er was ook telefoon- en radioverbinding, luchtverversing, verwarming en elektriciteit. Heel veel comfort dus voor die tijd.
De bewapening van het fort was al even indrukwekkend: 17 gevechtsopstellingen met 75 mm kanonnen vooral gericht op het noorden, en natuurlijk de beroemde kazematten en geschutskoepels boven op het plateau met een oppervlakte van 45 ha.
Door een supersnelle verrassingsaanval werden die bunkers en koepels op het plateau in amper vijftien minuten uitgeschakeld door enkele tientallen Duitse militairen, die in het geheim een zeer gerichte opleiding van enkele maanden achter de rug hadden. Met speciaal voor deze operatie gebouwde zweefvliegtuigen vertrokken ze in de vroege ochtend van 10 mei 1940 vanop een vliegveld in Keulen en landden ze onopgemerkt en met een grote preciesheid bij de koepels boven op het kale fort. De fameuze holbommen die ze gebruikten, hadden een verwoestende kracht waartegen niets te beginnen viel. Het sterkste fort van Europa was in een mum van tijd ingenomen.
Ook een bezoek aan het fort is een aanrader voor wie geïnteresseerd is in de oorlogsgeschiedenis. Voor ons was het een mooie en leerrijke uitstap.
Fons Vangeneugden
Bezoek aan het Polygone Cockerill
Een van de opties voor de wedstrijd van Het Belang van Limburg 'Dit zien wij - welk gebouw of landschap is voor jou onmisbaar in jouw gemeente?' was het Polygone Cockerill op het militair domein van onze gemeente. In die optiek hebben we met enkele leden op dinsdag 17 oktober 2017 een bezoek gebracht aan de restanten van de koepels op het schietveld, waar van begin 1900 tot aan WO II door FN en Cockerill kanonnen en geschutskoepels getest werden. Uiteraard werd er voor de nodige vergunning gezorgd.
Enkele oude postkaarten met afbeeldingen van de geschutskoepels van het Polygone Cockerill van Houthalen
Veel is er van de vroegere installaties niet meer te zien. Wat vroeger een uitgestrekt heidegebied was, is nu begroeid met bomen en struiken. Dit onderwerp leek ons dan ook niet geschikt voor de fotowedstrijd. De vraag kan wel gesteld worden: wat kan er met dit stukje erfgoed gebeuren?
Dialectborden
